Houtwijkkerstloop 10km

Zou deze hardloopwedstrijd bijna vergeten. Op zaterdag 17 december was dit mijn 3e 10km van dit winterseizoen. Dit keer dus de Houtwijkkerstloop in Dronten.

Door de grote hoeveelheid lopers lukte het mij niet om goed vooraan te staan. Dat was jammer, want de eerste kilometer was ik te druk bezig om de trage starters die voor mij stonden in te halen. Zag overigens aan de kilometertijden dat dit geen impact op de snelheid had, want tot aan kilometer 5 liep ik net onder de 20 minuten. Toen volgde een tegenwind stuk van ongeveer 1,5km en zag vervolgens bij km 7 dat ik gemiddeld boven de 4 min/km zat. Kwam ook omdat ik "geïsoleerd" liep. Een meter of 50 tot 100 voor mij zag ik Frank Veldman lopen, maar dat gat was gewoon te groot om ff dicht te lopen.

Op kilometer 9 liep ik gemiddeld weer onder de 4 min/km (ongeveer 35:55), dus dacht dat die sub 40 er wel in ging zitten. Helaas bleek het bordje van de 9e kilometer toch een stukje te vroeg geplaatst te zijn en kwam ik na 40:08 over de finish. Kon mij op dat moment niet zo veel schelen, want toch weer een stukje vlotter (en makkelijker) gelopen dan in de Kromslootparkloop. Het lopen in de hoge HF zones gaat mij momenteel ook best wel makkelijk af. Dus is het zaak om deze opgebouwde snelheid mee te nemen naar de lange afstanden (Ironman Frankfurt en Triathlon Almere) waar het deze zomer echt om gaat draaien.

Na de finish nog wat ontspannen uitgelopen om vervolgens mijn medereizigers Corine Nelen en Hans Lampe, die de halve marathon liepen, nog binnen te halen. Volgende en laatste 10km van dit winterseizoen wordt de ATC 10 Miles (waar de 10km ook deel van uitmaakt).

10km race nr.2: Kromslootparkloop

De 2e 10km loop van deze winter was gepland in mijn hometown Almere. Omdat het parcours hier wat vlakker dan de Wolfskamerloop van een week of 5 geleden is (en voor 98% vlak is), had ik van te voren ingeschat een fractie harder dan in Huizen te kunnen lopen.

De start is hier in Almere altijd wat rustiger. Dat komt alleen al omdat de 10km het bijnummer van de 15km is die 5 minuten eerder start. Kwam helaas wel snel alleen te lopen. Na een kilometer of 3 kwam echter de snelste dame en een andere heer langszij. Omdat, pakweg, het eerste gedeelte wat meer tegenwind was, probeerde ik in de luwte van deze 2 lopers mee te gaan. Ik merkte echter dat mijn hartslag daar net ff te veel voor opliep, dus een kilometer later liet ik de dame en heer gaan en liep wederom alleen.

Op het 5km bordje zag ik 19:45 op mijn Polar staan, dus op dat moment dacht ik nog dat ik vandaag wel heel makkelijk onder de 40min zou lopen. Alleen al omdat tussen kilometer 6 en 9 de milde wind lekker in de rug blies. Intussen bleef ik de dame en heer vlak voor mij zien lopen, dus het tempoverschil ten opzichte van deze 2 lopers bleef gering. Uiteindelijk stond de klok na de finish op 40:30. Kan haast niet anders dan dat het 5km bordje iets te vroeg stond en de laatste 5km dus iets langer waren. Geen probleem, want 40:30 was dik 1,5 minuut sneller dan in Huizen. Het doel van deze 10km's (en bijbehorende trainingen) is basissnelheid opbouwen en geen PR'en lopen. "Making progress" zoals mijn trainer Lars Karmelk dat noemt.

Volgende 10km is op zaterdag 17 december in Dronten, de Houtwijkkerstloop.

Achter de 1e dame lopend. Foto Mark Schraven.

Wolfskamerloop

In overleg met trainer Lars Karmelk heb ik besloten dat ik dit najaar/deze winter wat meer ga werken aan snelheid met lopen. Daar hoort wat a-specifieke looptraining in de hogere zones bij, maar ook enkele "snelle" 10km wedstrijden. De Wolfskamerloop was vandaag de 1e in een rijtje van vier 10km loopwedstrijden die ik dit najaar/deze winter ga lopen.

Vooraf aan de wedstrijd 3/4 uur warm gereden op de Tacx en daarna met Corine Nelen & Omar Brons naar Huizen afgereisd. Na een toilet bezoek en 10 minuten inlopen, ging de wedstrijd van start.

Loopwedstrijdjes van dit soort afstanden betekent snel starten en dat is best wel ff wat anders als de loopstart in een triathlon. Gelukkig wist ik na een kilometer te stabiliseren en voelde zelfs in de 2e 5km dat het best wel steady en goed aanvoelde. Na 42:04 zat de 10km weer in de benen. Biedt weer veel perspectief voor de komende maanden. Thuis nog weer 3/4 uur uitrijden op de Tacx en het sportieve gedeelte van deze zondag zat er weer op.

Volgende 10km loopwedstrijd is de Kromslootparkloop op zondag 4 december in mijn hometown Almere.

Foto: Marcel de Boer

Mudbikersweekend

Eind september/begin oktober is het jaarlijkse mudbikersweekend. 4 dagen ATB'en,slap ouwehoeren, films kijken, lekker eten & biertjes etc in het Duitse Sauerland. Zo ook dit jaar...

Biertje en filmpje.

Nadat de de laatste jaren de weersomstandigheden wat frisser en natter waren, was het dit jaar bijzonder aangenaam fietsweer, 20 tot 24 graden, zon en nauwelijks wind. Super omstandigheden voor veel sportieve ATB kilometers in de omgeving van Calle.

Vooral Herman had de pechduivel op de bagagedrager zitten...

Het hoogtepunt van het weekend was dit jaar een biathlon wedstrijd (ATB'en en schieten) van de plaatselijke schietvereniging. De biathlon bestond uit 4 rondes ATB'en over een technisch en conditioneel uitdagend parcours en 3 schietbeurten. Met deze schietbeurten viel in totaal 25 minuten te verdienen. Daarvoor moest je dan wel 15x in de roos schieten!
Gelukkig kregen we de avond voor de wedstrijd een 1/2 uurtje instructie. Best wel nuttig, want door de tips van 1 van de leden schoot ik meteen een stuk beter.

Zo werd ik 7e in totaal van de ongeveer 23 deelnemers. Niet de snelste Nederlander, want die eer was voor fellow Mudbiker Aart Hulleman, die iets sneller had gefietst en 1 punt (10 seconden) meer met schieten had verdiend. Aart hield er nog een mooie trofee aan over.


Yep, dit was, wat mij betreft, 1 van de leukste weekenden in de Mudbikers historie.

Het internationale podium.

Het gezelschap van deze editie: Arjan, Michael, Herman, ondergetekende, Aart, Jeroen & Johan

Stevig klimmetje.

Triathlon Almere 2011

Na het debacle van Challenge Roth had ik mijn pijlen gericht op een goed resultaat in mijn hometown Almere. De ingelaste testwedstrijd begin augustus in Leiderdorp gaf mij voldoende vertrouwen voor een goede afloop in Almere (zie vorige post). Het enige wat in de aanloop naar deze wedstrijd wat tegen zat, was de weersvoorspelling. Veel wind en regen stonden op het menu, niet de ingrediënten voor een hele snelle tijd.
Op de wedstrijdbriefing werd ook nog eens fijntjes uitgelegd dat het loopparcours de afgelopen jaren aan de korte kant was en dat er een extra lus toegevoegd was. Op zich natuurlijk prima dat de afstand klopt, want een marathon hoort gewoon 42,2km te zijn. Maar wel jammer dat je looptijd minder goed kan vergelijken met die van de afgelopen jaren.

Dan de wedstrijd zelf. Door de harde wind van de dagen voor de wedstrijd en de ochtend zelf, stond er een behoorlijke golfslag in het Gooimeer. Het zwemmen gaat dan al wat moeizamer en de orientatie, om via de kortste route de boeien te ronden, wordt dan ook een stuk belangrijker. Na 1:04 kroop ik op de steiger van de Pannekoekenboot in Almere Haven. Dat viel mij behoorlijk tegen, ik ging toch weg voor een tijd onder het uur en dan is 4 minuten erboven toch een aardig stukje tijdverlies. In de einduitslag zag ik sowieso dat er dit jaar door de zware omstandigheden een stuk minder snel gezwommen, dus achteraf viel mijn tijd nog wel mee. Positief was wel dat ik totaal geen last van kramp had. Lang leve de adviezen van Guido Vroemen en mijn trainer Lars Karmelk.

Met fietsen was ik vastbesloten om er een flinke snok aan te geven. En ondanks de steeds harder waaiende wind wist ik via rondes van 1:37, 1:38 en 1:45 een totaaltijd van 5:01 te fietsen. Wow, een kwartier sneller dan vorig jaar! Dat voelde goed. Ongetwijfeld het resultaat van het kraft/ausdauer principe waar Lars Karmelk dit seizoen zo op gehamerd heeft.

Bij de eerste loop-passage van het stadion zag ik 6:14 op de raceklok staan. Dat bood nog steeds mogelijkheden voor een hele snelle tijd. De eerste 2 rondes heb ik puur op hartslag gelopen en dat waren rondes van 1:15 en 1:19. Ik voelde mij mentaal steeds sterker worden gedurende het lopen en de laatste ronde heb ik er alles uitgeperst wat er nog inzat. Ondanks de fikse regenbuien ging de laatste ronde in 1:20 en kwam ik dus via een marathon van 3:55 na 10:09:35 over de finishlijn. Slechts 5 minuten verval tussen de 1e en 3e ronde!

Tjemig, wat was ik hier blij mee. 20 minuten van mijn snelste tijd van vorig jaar gehaald onder nog mindere omstandigheden. En ook nog eens een loopparcours wat volgens mij berekeningen 1,2km langer was dan verleden jaar. Een dag later ging de rekenmeester in mij al weer zoeken naar mogelijke tijdwinst voor het komende seizoen. En hoe had Challenge Roth kunnen aflopen zonder kramp? Tja, dat zal ik nooit weten en ik moet er ook niet over zeuren, want dit was gewoon top.

Mijn "trainerswissel" in oktober verleden jaar naar Lars Karmelk Sportbegeleiding heeft gebracht wat ik er van verwacht had. En ik moet het nog even exact controleren, maar volgens mij met minder uren training dan de jaren hiervoor. Vooral de rustige duurtraingen in de winter en de specifieke kraft/ausdauer trainingen in de wedstrijdperiodes hebben mijn nivo een aardige boost gegeven. En ik zie nog ruimte genoeg om volgend jaar wat stappen vooruit te gaan maken!

Maar eerst de komende weken eens aan andere zaken dan triathlon denken, dat heeft mijn gezin wel verdiend.

Met dank voor de foto's van Paolo Polla en van mijn broer Johan, die zelfs tijdens de zware regenbuien maar bleef door fotograferen. Hij is zelfs na afloop gewoon weer naar Heerhugowaard terug gefietst. Bikkel.

MD Triathlon Leiderdorp

Om de kater van Roth weg te spoelen en wat fieldtesting te doen met wat voedingtweaks, had Lars mij aangeraden om voor Almere nog ergens een 1/2 triathlon te gaan doen. Volgens de kalender kwamen daar 2 voor in aanmerking. Of het Belgisch Kampioenschap 1/2 triathlon in Eupen of de MD triathlon van Leiderdorp. Omdat Leiderdorp slechts 3 kwartier rijden van Almere ligt, was de keuze snel gemaakt. Dat ik daar later een klein beetje spijt van kreeg, blijkt later in deze post wel.

Ik heb zo'n 1,5 week na Roth toch weer aardig de trainingen kunnen oppakken en had zelfs veel zin in deze wedstrijd. Op aanraden van bondarts/bondscoach long distance Guido Vroemen begonnen met spierversterkende oefeningen voor mijn kuitspieren en het slikken van mineraalsupplementen. Ook op 2 zaterdagen wat stevige zwemtrainingen in het Gooimeer gedaan om te kijken of bovenstaande al verbetering bood. Ben ook weer begonnen met het voor de wedstrijd nuttigen van een gel met water. In Ironman Klagenfurt van 2010 had ik dat namelijk ook gedaan en dat is dan ook de enige long distance triathlon (of triathlon met een zwemparcours langer dan 3km) van de afgelopen 5 jaar waar ik geen kramp tijdens het zwemmen had.

De weersvoorspelling voor vandaag zag er op voorhand aardig uit, droog maar een harde wind. Geen probleem dus. Helaas begon het voor de start al een beetje te druppen en tijdens het zwemmen begon het zowaar serieus te regenen.

Het zwemmen in het kanaal ging bijzonder lekker en ik kon vlot doorzwemmen. In krap 38 minuten kroop ik de wal op en na een wat trage wissel door de onhandige opstelling van mijn fiets aan het geïmproviseerde hek begon ik aan het fietsgedeelte (4 rondes ten Noorden van Leiderdorp).

Eerste stuk ging over mooi asfalt langs de A4 in noordelijke richting met een harde wind in de rug. Ik probeerde de hartslag niet te hoog laten worden en voelde mij prima. In het meest noordelijke gedeelte gaat het parcours door Roelofsarendsveen en daar kreeg ik het eerste stuk slecht wegdek voor mijn kiezen. Een soort van geulen over de breedte van het wegdek wat sowieso al in een slechte staat verkeerde. Niet lekker als je daar met een stijf carbon tt-frame en dito stijve wielen met banden opgepompt tot 9 bar overheen moet. Het slechtste stuk wegdek moest echter nog komen. Aan het eind van de ronde wordt je een klinkerpad van ongeveer 1,5 km opgestuurd. Dit was behoorlijk schrikken want alles trilde en ik had het gevoel dat er van alles kapot zou gaan. Tjemig wat baalde ik als een stekker want ik ben gewoon zuinig op mijn spullen. Het ergste was nog wel dat ik hier nog 3 keer overheen moest. Ik begreep nu dan ook wel waarom de (fiets)tijden in deze triathlon niet bijzonder snel zijn....
Ik wilde echter perse deze wedstrijd met een goed gevoel eindigen, dus maar accepteren dat het fietsen vandaag maar een tikkie minder qua tijd zou worden. Uiteindelijk 2:15 over de 78km gereden.

Lopen moest vandaag het beste onderdeel worden, dus ik was vast besloten om hier mijn best op te gaan doen. Van te voren bepaald dat ik elke ronde (van de 4) 1 gel zou gebruiken bij de waterpost halverwege de ronde. Zo gezegd, zo gedaan en aldus liep ik een lekker tempo van rond de 4:50 min/km. Dat is wel een stukje sneller dan mijn Ironman tempo wat ik voor Roth in gedachte had (en voor Almere in gedachte heb), maar het voelde goed dus ik bleef gewoon doorlopen. Ik liep nog een ronde met 2e dame Corine Nelen mee, maar met het ingaan van de 3e ronde liet ik haar maar gaan omdat mijn hartslag net ff een paar slagen daar te hoog voor ging. Ik wilde 3 weken voor Almere hier vertrouwen opdoen en vooral geen overbodige spierschade oplopen. Via een hele mooie 1:42 liep ik naar een totaaltijd van 4:41. Dik tevreden over de prestatie overall, maar vooral over het lopen. Die neem ik qua moraal mooi mee naar Almere :-).

Challenge Roth 2011

Dit jaar stond in het teken van twee hele triathlons en de eerste was Challenge Roth. Challenge Roth was tot voor een week voor deze triathlon de wedstrijd waar de wereldrecords voor de hele triathlon stonden, dus leek het mij de perfecte wedstrijd om mijn pr van 10:29 aan te scherpen.

De maanden voor de wedstrijd gaven veel vertrouwen voor een snelle tijd. Zwemmen ging goed, ik fietste hogere gemiddeldes met lagere HFavg dan ooit en idem dito (en misschien nog wel beter) gold voor het lopen. Kortom, in mijn dromen ging ik al binnen de 10:00 over de finish.

Op woensdag voor de wedstrijd was ik met Jan Fhijnbeen afgereisd naar Allersberg, een plaatsje vlak bij Roth.
Van te voren had ik nog wat twijfels over de zwaarte van het fietsparcours. Er zitten immers wel 1200 hoogtemeters in. Op donderdag gingen we samen nog een keer in D1 het parcours fietsen en kon ik voor mijzelf concluderen dat dit een supersnel fietsparcours was. Glooiende hellingen waar je met voldoende momentum vlot over heen kan rijden. Vergis je overigens niet, je moet wel een goede fietser zijn want anders werken die heuvels je alleen maar tegen.

De weervoorspellingen zagen er voor de wedstrijddag er ook nog eens heel goed uit, half bewolkt, windkracht 1 a 2 en een temperatuur van 25 graden. Dus ik zag het helemaal zitten.

Zo tegen half zes kwamen we bij start aan. Ruim op tijd om de banden op te pompen en te kijken hoe de pro's van start gingen. Ik merkte bij mijzelf op dat ik heel relaxed was, meer relaxed dan ooit eigenlijk. Nog meer tekenen dat er iets moois ging plaatsvinden.
Een half uur na de start van de pro's was het mijn beurt en ging mijn serie om 7 uur van start. Ik was lekker vlot weg en vond al heel snel mijn ritme. Tot 3km ging alles crescendo maar daarna voelde ik licht de spanning in mijn kuiten oplopen. Vreemd, want kramp had ik de laatste jaren alleen maar in het woelige water van het Gooimeer. Het werd nog erger want zo'n 500m voor de finish tijdens het ronden van de laatste boei schoot de kramp pas echt in mijn linkerkuit. Dit deed zo'n pijn dat ik moest stoppen met zwemmen en al drijvend moest proberen de kramp uit mijn kuit zien te krijgen. Om de zwemmers te ontwijken liet ik mij afdrijven naar de kant om ondertussen van die kramp af te komen. Dat lukte na een paar minuten uiteindelijk en via die laatste 500m heel rustig zwemmen kwam ik na 1:02 aan de kant. Redelijke tijd op zich, maar ja wat had het zonder kramp geworden...

De wisselzone ligt zo goed als direct aan het Main-Donaukanaal dus wisselen gaat hier bijzonder snel. Via een snelle wissel begon ik aan de 180 km fietsen. Al snel merkte ik aan de tussentijden dat ik richting de 5 uur ging fietsen. Helaas voelde ik wel tijdens de langere en steilere klimmetjes dat mijn linkerkuit niet 100% was. Via de laagste HFavg in 5 jaar werkte ik de 180km fietsen af en kwam na 6:08 T2 binnen, dat betekende een fietsttijd van 5:03. Zittend op het bankje, mijn loopschoenen aantrekkend, dacht ik op dat moment nog dat via een marathon van 3:50 een tijd onder de 10 uur nog binnen bereik was.

Direct na de start voelde ik echter direct de aanwezigheid van irritatie in de "krampkuit". De eerste 10 kilometer kon ik daar nog wel enigszins mee lopen, maar het werd steeds erger en erger. Irritatie werd pijn en lopen werd wandelen. Rond 30 km haalde Jan mij in en zag ik verder geen reden meer om mijzelf nog meer te pijnigen.

De enige gedachte die in mijn hoofd rond spookte was teleurstelling. Teleurstelling van alles wat ik voor deze wedstrijd gedaan had en misschien nog wel meer voor wat ik voor deze wedstrijd gelaten had. Trainen voor Ironman afstanden is niet alleen wat je er voor doet, maar ook wat je er voor laat. Minder tijd besteden aan je gezin, familie en soms zelfs ook je werk. Ik dacht op dat moment niet alleen stoppen met de wedstrijd, maar ook aan stoppen met triathlon en wilde eigenlijk met deze slechte tijd niet eens meer finishen. De spandoeken met "pain is temporarily, quitting lasts forever" deden mij toch verder gaan en het finishterrein te betreden. 11:17 was het uiteindelijke resultaat en dat voelde als een zwaar verlies. Jan had de wedstrijd volbracht in 10:33 en verbeterde daar zijn pr met zo'n 5 minuten mee. Die was euforisch, maar ik verdronk die avond en dag erna in mijn eigen teleurstelling.

Dit had ik nog nooit meegemaakt en het heeft me dan ook een paar dagen gekost om over de teleurstelling heen te komen. Het is inmiddels ruim een week later en ik heb bewust zo lang gewacht met het schrijven van deze post, om het niet een te negatief verhaal te laten worden. Over 7 weken staat namelijk mijn 2e long distance triathlon van dit jaar op het programma, het NK long distance in mijn hometown Almere. Daar ga ik alles aan doen om mijn kramp probleem op te lossen en alsnog de wedstrijd die ik voor Roth in gedachte had, uit te voeren. Inmiddels heb ik samen met mijn trainer Lars Karmelk en bondsarts/bondscoach long distance Guido Vroemen wat mogelijke oplossingen bedacht waar ik de komende periode aan kan gaan werken/testen.

Mijn kop staat inmiddels weer goed en de eerste (rustige) trainingen zijn alweer gedaan. In Almere gaan wat mij betreft alle puzzelstukjes alsnog op zijn plaats vallen!

Tot de volgende post. Namelijk die van zaterdag 27 augustus, het NK long distance in Almere. Hopelijk een stuk positievere post. Hoewel hopen voor diegene is, die er te weinig aan gedaan hebben... Dat ben ik qua voorbereiding namelijk niet van plan.

Inmiddels heb ik besloten om op zondag 7 augustus te starten op de MD triathlon van Leiderdorp. Dit geeft mij de mogelijkheid om nog wat "fieldwork en real life testing" te gaan doen.

OD triathlon ATC

Mijn 2e triathlon van dit seizoen was in my hometown Almere. Een lekkere ontspannen trainingswedstrijd (op inspanningsniveau van een hele) dicht bij huis. Was van plan om op de fiets naar de start te rijden, een ritje van een klein half uurtje. Helaas was het na een periode van heerlijk weer, vandaag een regenachtige dag geworden. Dus werd het een ritje met de auto. Bij deze regen vielen ook nog eens wat klappen onweer en aldus besloot de organisatie de start veiligheidshalve een 1/2 uurtje uit te stellen.

Door het brede startveld kon ik redelijk makkelijk snel weg zwemmen. Het parcours was 2 rondes van +/-750m en na de 1e ronde kwam ik bij een aantal andere zwemmers. In plaats van lekker achter elkaar aan zwemmen was het constant in elkaar haken van lichaamsdelen. Beetje jammer, maar helaas. Na ongeveer 22:30 kroop ik de kant op en kon ik de fiets op.

Door de regen van de uren daarvoor was het parcours behoorlijk nat geworden en dat leverde de nodige lekke banden en helaas ook valpartijen op. Ik nam geen risico en deed in de bochten niet te gek. Probeerde het fietsen op LD triathlon inspanning te verrichten en kwam na ongeveer 1:01 T2 binnen.

Intussen was zowaar de zon gaan schijnen en werd het tijdens het lopen nog broeierig warm. Via drie gelijkmatige rondes in datzelfde LD triathlon tempo van in totaal 51 minuten hoog stond ik na 2u 18min weer aan de finish.

Helaas wel een paar slagen boven de vooraf gestelde HF, maar het gevoel bij deze intensiteit was ok. De iets hogere HF is dan weer het risico van die kleine wedstrijdjes in de buurt...
Nog 5 weken tot het eerste hoofddoel van dit jaar: de Challenge Roth triathlon op 10 juli.

Ironman 70.3 Mallorca 2011

Mijn eerste triathlon van dit seizoen was meteen een pittige. Op de website van de race had ik al gezien dat het een pittig parcours was en pittig werd het dus ook...

Twee weken van te voren was ik al reeds neergestreken op sporteiland Mallorca en dat gaf me genoeg tijd om wat meer gewend te raken aan de specifieke omstandigheden van Mallorca, heuvelachig en warm (althans vergeleken met Almere). De eerste week was samen met Marion, Iris & Stijn (de kinderen hadden maar 1 week vakantie) en de 2e week met Jan Fhijnbeen, Corinne, Tom van Kolck en Alinda.

Die eerste week stond nog wat meer in het teken van familie en de 2e week meer in het teken van trainen. We zaten met de familie de 1e week nog in Cala d'Or, waar we sinds verleden jaar een leuk hotel hebben ontdekt waar ook Iris & Stijn het goed naar hun zin hebben.

Wat een leuk stel zeg.

Relaxed op het balkon met de beentjes omhoog.

De 2e week stond dus in het teken van trainen, dus eigenlijk nauwelijks taperen voor de Ironman 70.3 van zaterdag. Vooraf zag ik best wel een beetje op tegen deze week, veel trainen op omvang en geen vrouw en kinderen om mij heen en een pittige wedstrijd in het vooruitzicht. Ik merkte echter wel tijdens, met name 2 lange fietstrainingen (kraft/ausdauer, met dank aan Lars!), dat de het met de vorm wel snor zat.

Helaas ontdekte ik in het begin van de 2e week dat er een scheur in mijn zadelpen was geraakt. Dat was een fikse tegenvaller. Via Facebook kreeg ik 2 opties. De eerste werd door mijn Facebook vriend Lieven van Meel aangedragen. Die had wat vrienden die pas later in de week naar Mallorca kwamen. Lieven bood aan om in Antwerpen op zoek te gaan naar een zadelpen voor mijn Quintana Roo Lucero Lite. De andere optie kwam bovendrijven toen ik via Facebook een bericht naar Quintana Roo stuurde. Nog geen uur later boden ze aan om een zadelpen vanuit vanuit Amerika naar Mallorca te sturen. Supergoede service van Quintana Roo moet ik zeggen!

Gerepareerde scheur

Helaas werkte de Spaanse douane niet erg mee en zit ik, alweer een week later en terug in Nederland, nog steeds op de zadelpen te wachten.
De plaatselijke fietsverhuurder bood aan om een noodreparatie uit te voeren; een gaatje aan de bovenzijde van de scheur boren en deze vullen met secondelijm. Dit werkte prima en aldus heb ik de rest van de week (inclusief wedstrijd) nog met deze reparatie rondgereden.

Dan de westrijd. Het was vroeg starten, de profs al om 8 uur en ik om 9 uur. 10 minuutjes daarvoor Tom en 10 minuutjes na mij Jan, komt namelijk omdat zij in een andere agegroup zitten.

De zwemstart verliep soepel en ik lag meteen bij de eerste groep, voor zo ver ik dat kon zien. Het zwemmen ging super goed en met 28 minuten liep ik het strand al op. Vlak voor mij zag ik Tom, dus die 10 minuten had ik al goed gemaakt. Vervolgens een aardig stukje lopen naar T1 en ook een aardig stukje lopen door de 500m lange transition zone.

Fietsparcours Ironman 70.3 Mallorca

De eerste 10km fietsen waren lekker vlak langs de kust om vervolgens via 10km vals plat naar de klim naar de Col de Femenia; 7,7km klimmen a 5,5%. Best wel pittig voor een triathlon parcours! Na deze klim volgt nog een een kilometer of 7 op en neer richting het klooster van Lluc. Daarna een schitterende afdaling naar Inca op nagelnieuw pikzwart asfalt. Ik daalde als een prof en heb eigenlijk alleen maar deelnemers ingehaald. Na Inca is het eigenlijk vlak en heel licht dalend terug naar Alcudia en ook daar was het eigenlijk alleen maar inhalen (vooral van agegroupers die in de series voor mij gestart waren). Op ongeveer 20km van het eind bij Muro gaat het parcours 4km heen en weer en daar verwachtte ik eigenlijk Jan te zien. Dat gebeurde niet en dat bevestigde alleen maar het gevoel dat het fietsen heel goed ging. Na een fietstijd van 2:36 stond ik in T2. Zo snel had ik van te voren niet ingeschat.

Geconcentreerd in 1 van de hairpins in
de afdaling naar Inca

Na een snelle wissel begon ik aan het lopen. De dagen ervoor had ik tijdens de parcoursverkenning al gezien dat het geen snel loopparcours zou zijn. De afstand leek wat aan de lange kant en wegdek van de eerste helft langs het strand was van zeer dubieuze kwaliteit (soort van Azteken pad van 3000 jaar oud). Geconcentreerd blijven nam ik mij tijdens het lopen voor.

Halverwege de derde ronde "chickte" ik Jan en die gaf aan dat hij boos was. Niet op mij, maar op zijn eigen "underperformance". Ik ging, na een minuutje meelopen, gestaag weer verder en via 4 zo goed als constante rondjes van 27 minuten liep ik de laatste kilometer naar de finish. 1:52 was mijn tijd op de halve marathon en 5:06 mijn totaaltijd. Het gemak, lage HF, vele trainingsarbeid voorafgaand de wedstrijd en de zwaarte van het parcours/omstandigheden (deelnemers lagen na de finish uitgeput op het strandje of onder de douches af te koelen), geeft aan dat ik op schema lig voor een hele snelle tijd in de Challenge Roth op 10 juli.

Het "Azteken" pad langs het strand.

Mijn tijden:

Cor Boerman 5:06:14 (29:34-2:36:38-1:52:40)

Dan nog de tijden van mijn lotgenoten van deze schitterende week:

Jan Fhijnbeen 5:32:46 (33:26-2:43:59-2:06:59)

Tom van Kolck 6:45:18 (39:55-3:33:20-2:16:09)

Jan was hier helaas niet zo blij mee en Tom wilde maximaal gebruik maken van het inschrijfgeld en dus zo lang mogelijk op het parcours blijven ;-) Toch is mijn boodschap aan Jan; niet opgeven dit was een hele zware halve triathlon en er is nog 8 weken te gaan tot Challenge Roth.

Zwemloop ATC

Na lange tijd (bijna 2 maanden sinds de ATC 10 Engelse Mijlen) weer eens een wedstrijd gedaan. Heb in de aanloop van dit seizoen besloten minder wedstrijden dan de afgelopen jaren te doen. Korte wedstrijdjes zijn aan 1 kant wel weer goed om eens uit de comfortzone te treden, maar te veel scherpte in deze wedstrijdjes zo vroeg in het seizoen is ook een gevaar wat om de hoek loert (aldus mijn trainer Lars).

Maar goed, ik had er ieder geval wel weer eens zin in. Doel was volle bak zwemmen en in D4 lopen (84% van HFmax). Zo gezegd, zo gedaan. 

In mijn baan was ik op papier de snelste zwemmer en ging dus vanaf de start meteen op kop weg. In de chaos achter mij kreeg Hans Lampe een klap op zijn oog en moest noodgedwongen even op de kant "damage control" doen. Bij mij ging het echter best wel lekker, zo lekker dat de banentellers besloten mij 100m extra te laten zwemmen. Zo kropen de zwemmers die ik 2x gelapt had, gelijk met mij uit het water. Volgens mij zwom ik zo rond de 14:50. Jammer, maar aangezien dit een trainingswedstrijd was, kon ik mijzelf er niet al te druk om maken.

Na een vlotte wissel kwam ik samen met Paul van den Berg te lopen en besloot met hem het loopgedeelte af te leggen. 46:08 was het resultaat en 1:03:40 als totaaltijd. Niet enorm snel, maar ik heb het al vaker vermeld in deze blog, in juli moet ik top zijn op pak 'm beet 10 uur sporten (liefst iets korter) en niet eerder en al helemaal niet over kortere afstanden.

Volgende wedstrijd: zondag 14 mei 2011 Ironman 70.3 Mallorca, een triathlon over 1,9km zwemmen, 90km fietsen en 21,1km lopen. Voorafgaand deze wedstrijd zit ik al 2 weken op "trainingskamp" op Mallorca. Mooi vooruitzicht dus.

"Life is Good".

10 Engelse Mijlen ATC

De eerste wedstrijd van 2011 zit in de benen. De 10 Engelse Mijlen van ATC (Almeers Triathlon Circuit) is tevens de seizoensopening van eerdergenoemd circuit. Iedereen is dan toch wel een beetje benieuwd waar een ieder staat en dat begint dan al in de week ervoor op Twitter. Ik had van te voren ingeschat dat ik met de vooraf vastgestelde inspanningszone zo rond de 5:30 min/km zou lopen.

De omstandigheden voor deze editie waren niet eens zo verkeerd, milde temperatuur en een straffe wind. De eerste en laatste 3 km die straffe wind in de rug. De eerste 5 km liep ik nog met Jan Fhijnbeen mee, maar na 5 kilometer besloot ik mee te gaan met iemand die mij inhaalde om daar tegenwind van te kunnen profiteren. Daardoor (en het verliezen van zijn gelletje) verloor Jan het contact. Uiteraard deed ik zelf ook kopwerk. Dit resulteerde echter wel in een hogere HF en dat was eigenlijk niet de bedoeling. Tja, wedstrijdjes hé... Maar de benen voelde goed en ik wilde niet verzaken, dus bleef ik lekker doorlopen zonder dat ik daar scherpte bij voelde. De laatste 3km liet ik mijn 2 medelopers gaan en probeerde ik mijn HF zodoende nog een beetje te drukken.

In 1:15:17 (4:40 min/km) stond ik aan de finish. Dat was toch heel wat sneller dan die vooraf begrote 5:30 min/km. De komende 6 weken even geen wedstrijden. Wellicht medio maart nog een Run-Bike-Run van TV Oude Veer, maar in ieder geval zaterdag 2 april de ATC Zwemloop.

Het seizoen 2011 is begonnen en ik heb er weer reuze veel zin in. Mijn gevoel zegt me dat er in 2011 mooie dingen gaan gebeuren!