Newton Gravity Loopschoenen, deel 2

Vorig jaar november al een klein stukje geschreven over de Newton Gravity loopschoenen (http://corboerman.blogspot.com/2008/11/newton-gravity-loopschoenen.html). Op het forum van Duursportersweb waar ik regel matig rondstruin had ik al wat meer van mijn bevindingen gepost (zie http://www.duursportersweb.nl/forum/viewtopic.php?t=778).

Daar schreef ik dat ik wat last had van blaren tussen mijn tenen, geen duidelijke verbetering van loopprestaties en de hoge aanschafsprijs als nadeel zag. Kortom ik was toen niet van plan verder te gaan met deze schoenen.



Dat was een iets te voorbarige conclusie. Ben namelijk de afgelopen maanden enorm vooruit gegaan. Ook op de lange duurlopen en intensievere trainingen haal ik nu running indexen tussen de 68 en 70 (Polar RS800CX). Die haalde ik vroeger alleen op de kortere afstanden en al helemaal niet op de intensievere trainingen. Zoals ik al in de eerste post over de Newton Gravity's meldde, ze lopen qua gevoel fenomenaal. Qua slijtage zijn ze voor mijn gevoel iets minder duurzaam dan mijn vorige schoenen (Nike Pegasus en Brooks Glycerine).

Ik heb dan ook vanuit Engeland (http://www.tfn.uk.com/) 2 paar Newton Gravity's laten overkomen. Ze zijn ondertussen ook in Nederland te koop via duursportwinkel.nl (http://www.duursportwinkel.nl/) te koop. Mijn maat zit echter 1-3 weken levertijd op :-(

Kijk overigens ook eens op site van Newton Running (http://www.newtonrunning.com/), veel informatie en filmpjes. Ik kan ze je dus van harte aanbevelen!

Over 2 weken is het NK MD triathlon (3-81-20) in Nieuwkoop. Ben dan ook heel benieuwd of het gevoel (en ook de cijfers) van de trainingen er in de wedstrijd uit gaan komen.

Moederdag

Sinds een half jaar wonen mijn moeder en Edy in Heerhugowaard. Dat is ongeveer 75 kilometer fietsen. Een heel stukje minder dan hun vorige adres in Jellum, namelijk zo'n 120 kilometer. Zaterdag besloten om op de fiets naar moeders te rijden, speciaal voor Moederdag.

Ik had voor die dag een pittige zwemtraining en een duurrit van 4 uur op het programma staan. Omdat 75 kilometer wat weinig is voor 4 uur fietsen, ben ik via de Houtribdijk (tussen Lelystad en Enkhuizen) om het Markermeer gereden. Was er een perfecte dag voor, een graadje of 18 en noordoostelijk windje kracht 2. Niet het standaard weertype voor Nederland dus.



Na wat geïmproviseerde lusjes onderweg stond ik na 4 uur en 1 minuut aan de Hemelboog Binnen te Heerhugowaard. Vrouwlief, Iris & Stijn hadden het achteraf heel wat zwaarder. Door het mooie weer en moederdag was er een hoop verkeer op de weg en moesten ze heel wat fileleed trotseren. Daar had ik weinig last van ;-)

Tijdrit ATC

De 4e wedstrijd van het circuit is een tijdrit over 42km. Had de afgelopen de nodige kilometers (lopend & fietsend) gemaakt in de Eifel (Duitsland). Dat kan dan natuurlijk 2 uitwerkingen hebben. Of te veel gedaan of juist goed getraind aan de start verschijnen. Ik hoopte natuurlijk op het laatste...

's Ochtends eerst nog een uurtje ontspannen achter Lars Karmelk gezwommen. Was van plan om naar de start toe te fietsen, maar helaas was het in de loop van de ochtend gaan regenen. Dus toch maar met de auto gegaan. Vlak voor de start werd het gelukkig droog. Wel begon de wind flink op te steken.

Snel ingeschreven, wat gepraat met collega sporters en vervolgens nog een minuutje of 10 warmrijden. Daarna de rij in voor de start. Je kon namelijk zelf bepalen wanneer je wilde starten. Nadeel was wel dat ik 10 minuten in de rij stond te wachten. Warmup effect is dan zo ongeveer wel verdwenen.



Maar goed, na de start was ik dat allemaal vergeten. Op de blog van Joe Friel (bekende Amerikaanse triathlon trainer) dat ik volg, verscheen vorige week een artikel over het indelen van een tijdrit. Hij onderscheidt 4 fases (even lang qua tijd) in een tijdrit. Zie http://www.trainingbible.com/joesblog/2009/05/time-trial-pacing.html

Ik heb ze vertaald in het Nederlands:

Fase 1, Inhouden. Het lichtst aanvoelende gedeelte van de race. Het gevoel dat je nog een stukje harder kan.

Fase 2, Stabiliseren. Het gedeelte waar je stabiliseert naar de wedstrijdinspanning.

Fase 3, Doordouwen. Je krijgt het gevoel dat je minder snel gaat bij een gelijke inspanning en snakt naar het einde.

Fase 4, Stal ruiken. Je voelt je weer wat beter ondanks dat de inspanning misschien nog wel een tikje zwaarder wordt. Maar doordat de finish in zicht komt voelt het makkelijker aan.

Hield dit dus in gedachte in de tijdrit. Of het geholpen heeft is wat moeilijk te zeggen. Daarvoor moet je eigenlijk ook een vermogensmeter op je fiets hebben. Ook had de ronde redelijk wat variatie, namelijk rugwind en tegenwind.



Uiteindelijk 1:06:40 over 42 km gereden met een HFavg van 159. Volgens Chris zijn instructies mocht ik helemaal los gaan in deze wedstrijd. Dat houdt in een HF tussen 160 en 184 (HFmax). Ik werd uiteindelijk 28e in een veld van 68 deelnemers. Veel specialisten waren op deze tijdrit afgekomen. De winnaar Giel de Nijs reed 54:26 over de 42 km. Dat is 46,3 km/hr gemiddeld. Dat zijn gemiddeldes die niet misstaan bij de prof's.

"Te veel gedaan of juist goed getraind in de Eifel" neigde bij mij naar "goed getraind in de Eifel". Ondanks de zware omstandigheden kon ik goed doortrappen. Is ook wel te zien in de grafiek. Je haalt rugwind en tegenwind er wel uit, maar zeker geen enorme pieken en dalen zichtbaar.

Volgende wedstrijd is op 7 juni, dan is het NK MD Triathlon over 3 zwemmen, 80 fietsen en 20 lopen. Dat is tevens mijn eerste "key race" van dit seizoen. Ben benieuwd, heb nog 4 weken om de vorm nog wat aan te scherpen.