Sylvestercross Soest

Samen met de coachees van Lars Karmelk op de laatste dag van het jaar aan 1 van Nederlands bekendste crosslopen meegedaan. De hele dag vonden er op dit parcours wedstrijden plaats variërend van junioren tot en met elite en als laatste de prestatieloop. Bij de start aangekomen schrok ik wel een beetje, heel veel deelnemers (1500) die door een hele smalle start heen moesten. Ik stond bij lange na niet vooraan, dus werd het dringen...

Na zo'n 500 meter geloofde ik het wel. Veel te druk op de smalle bospaden en aldus besloot ik niet te racen en er een stevige training van te maken. 37:55 over 8,5 kilometer crossen door de duinen en bospaden. Leuke wedstrijd om nog eens te gaan doen, maar niet meer bij de prestatieloop.

Crosscup Almeerderstrand

Nadat de Crosscup in het Beginbos succesvol verlopen was had ik veel zin in deze crosswedstrijd. Ik had me nu wel voorgenomen om wat sneller te starten en zo gezegd, zo gedaan.

Kon na de vlotte start de snelheid er goed inhouden en wist na 33:47 de finish te bereiken.

Kromslootparkloop

Dit jaar besloten maar weer eens met de 15km afstand mee te doen. Helaas deden er niet al te veel deelnemers mee, dus al snel liep ik alleen over het winderige parcours.

Toch wist ik de 2 rondes van 7,5km steady te lopen in 1:01:21. Tevreden dus.

Crosscup Almere Beginbos

Voor het eerst in jaren heb ik besloten deze winter wat crossloopjes te gaan doen. Die heb ik altijd gemeden omdat ik ooit een keer met voetbal door zwaar mijn enkel ben gegaan. Door deze blessure is die enkel wat onstabiel geworden. Maar tijdens het kijken naar de 1e cross van het circuit in het Kotterbos 5 weken geleden, begon het toch een beetje te kriebelen. Ik kreeg het gevoel krijgen dat crosslopen best wel wat voor mij kon zijn. Speciaal voor deze wedstrijden had ik een paar speciale cross-schoenen met spikes gekocht, dus aan het materiaal kon het niet liggen.

Een week daarvoor nog een 1/2 uurtje getraind op het parcours om een beetje gevoel te krijgen wat me te wachten stond. Dat viel mij niet tegen, hoewel de hartslag door het wisselende terrein en het hoogteverschil van de oude vuilnisbelt, alle kanten op ging.

Door mijn onervarenheid met dit soort races, had ik mijzelf voorgenomen om niet te hard te starten. Na 2 van de 4 rondes probeerde ik het tempo (of in ieder geval de hartslag) wat op te voeren. Daardoor begon ik zowaar wat andere deelnemers in te halen. Dat resulteerde in 40:31 op 9km. Wederom dik tevreden met het resultaat en bovenal was het ook leuk om eens aan een ander soort wedstrijd mee te doen. Heb dan ook best wel zin in de volgende cross op zondag 16 december op het Almeerderstrand.

De dagen erna had ik nauwelijks spierpijn, zal ongetwijfeld ook komen door de zachtere ondergrond.

Wolfskamerloop

Na Almere had ik 2 weken absolute looprust genomen om van mijn knieblessure af te komen. Daarna rustig opgebouwd met voornamelijk d1 en d2 trainingen. Nauwelijks tot geen snelheid in de benen, dus vooraf was ik tevreden met een tijd zo rond de 43 min op de 10 km. Vorig jaar met een veel betere periode na Almere liep ik 42:06 op dit lastige parcours (zandpaden en lichte heuveltjes).

Dit jaar perste ik 41:26 eruit. Dat had ik niet verwacht, dus aangenaam verrast. Ook wel eens mooi. De dagen erna wel wat meer spierpijn dan waar ik normaal last van heb na dit soort korte intensieve loopwedstrijdjes.

Triathlon Almere

Ironman Frankfurt eerder deze zomer verliep niet helemaal zoals ik het in mijn dromen voor mij zag. Vlot gezwommen, tegen kramp aan, bidons vergeten, last moment voedingsplan maken, nat & koud op de fiets, lege brandstoftank na 120km fietsen en daardoor een fletse marathon was in 1 zin het verhaal van deze triathlon.

Toch zag ik genoeg punten in deze wedstrijd (en met name in de trainingen van de periode daarvoor) waarvan ik dacht dat Almere best wel eens heel goed zou kunnen gaan. Na een periode van 2 weken rustig aan doen, kon ik al snel voldoende trainingsarbeid aan om de puntjes op de "i" te zetten.

Toen sloeg het noodlot voor mij toe op donderdagavond 16 augustus. Aan het einde van een lange duurloop met wat blokken in de hogere zones, kreeg ik last van mijn linkerknie. Moest zelfs het laatste stuk terug naar huis wandelen. Pas de zondag erna had ik lopen tijdens een lange koppeltraining op het programma staan, dus hoopte ik met veel ijzen dit probleem de kop in te drukken. Helaas voelde ik tijdens de 2e koppel dat ik weer last kreeg. In de resterende 3 weken tot Almere getracht door weinig tot niet te lopen, fysio, ijzen, rekken & strekken en kinesio-tape de blessure de kop in te drukken.

Een week voor Almere deed ik mijn laatste duurloop om nog eens te testen of er voldoende verbetering inzat. De laatste 10 minuten merkte ik wel weer dat heel licht de irritatie begon terug te komen. Voor de zekerheid de 2 resterende looptrainingen voor Almere maar overgeslagen. Deze zouden mij toch geen zekerheid meer bieden en mogelijk alleen het verdere herstel vertragen. Dat hield dus wel in dat ik met de reële mogelijkheid de wedstrijd inging dat ik wel eens de finish niet zou kunnen gaan halen. Geen fijn idee om zo'n lange dag mee te beginnen.

De dag van de wedstrijd:
Het was een schitterende dag. Eigenlijk in jaren niet meer zo mooi weer gehad tijdens de triathlon. De temperatuur oplopend naar een graad of 23 en nauwelijks wind, ingrediënten voor een snelle race.

Zwemmen ging dan ook prima. Na 59:02 kroop ik de pontons langs de Esplanade op. Helemaal volgens planning. Eigenlijk alleen de laatste kilometer licht opkomende kramp in mijn kuiten gevoeld. Maar daar had ik nauwelijks hinder van.

Foto: Christie Brouwer

Na een trage wissel doordat ik mijn bril voor mijn aerohelm op deed in plaats van andersom, ging ik op pad voor 4 rondes van 45 km. Aan het einde van de 1e ronde pikte ik Stefan Staartjes op en nog eens 20 km later trainer Lars Karmelk. Intussen had ik ook de nummer 2 van de dames ingehaald. Deze bleef bij mijn "groepje" rijden. Daar sloot even later de nummer drie van de dames aan dus was het een groep van inmiddels 5 man geworden. Lars moest helaas aan het begin van de 3e ronde afhaken met een lekke band. Zo reden we de 3e ronde in met nog 4 man in de groep.
Na 4:54 had ik de 180 km afgelegd en begon dus na ongeveer 5:55 aan het lopen. Ongeveer 15 minuten sneller dan verleden jaar...

Foto: Christie Brouwer

Maar ja, het lopen. Niet het onderdeel waar ik vandaag het meeste vertrouwen in had. De eerste ronde van 10 km ging goed, ongeveer 51 minuten en geen last van mijn knie. Dit had ik eigenlijk wel verwacht en was dan ook meer benieuwd hoe de 2e ronde zou gaan. Helaas voelde ik na zo'n 17 a 18 km dat heel langzaam de irritatie begon op te komen. Ik begon het tempo een beetje te drukken om de irritatie niet erger te laten worden. Bij het ingaan van de 3e ronde (beetje steil omhoog de Esplanade verlatend) voelde ik echter de eerste pijnscheuten. Allerlei gedachten spookten door mijn hoofd. "Als het nu niet erger wordt dat dit, kan ik dan nog verder?". Zo bleven deze gedachten de volgende kilometers door mijn hoofd spoken.
Vlak voor het verste punt in de ronde besloot ik dat het gewoon geen zin meer had om verder te gaan. Ik kon op dat moment al niet meer sneller lopen dan 6 min/km en de irritatie was inmiddels al een paar kilometer daarvoor definitief overgegaan in pijn.

Met pijn in het hart besloot ik na zo'n 25 km te stoppen. Wat nog restte was de lange wandeling terug naar start/finish. Mijn spullen bij elkaar pakken en zo snel mogelijk naar huis was het enige waar ik aan dacht. Het voelde allemaal op dat moment zo onwaar aan, uitstappen in de wedstrijd van het jaar.

Vijf triathlons dit jaar. 1x goed gepresteerd (Ironman 70.3 Mallorca), 1x wat minder (Ironman Frankfurt) , 2x niet gestart (1/2 triathlon Nieuwkoop en 1/4 triathlon Anna Paulowna) en 1x niet gefinished (triathlon Almere) zijn de harde cijfers van dit jaar.

Op het moment dat ik dit verslag schrijf is het al bijna 2 maanden verder en heb ik besloten dat ik mij door dit mindere seizoen niet uit het veld ga laten slaan. Volgend jaar sta ik er weer en neem ik alle investeringen van dit seizoen mee!

Foto: Johan Boerman. Hier vlak bij de 3e passage langs
Thermen la Mer wist ik dat het over en sluiten ging worden.

1/4 Triathlon Anna Paulowna

Helaas mijn 2e DNS van dit seizoen :-(

Een week voor de wedstrijd irritatie aan mijn linkerknie gekregen. Met het oog op de triathlon van Almere op 8 september, wilde ik geen risico nemen en heb dus deze wedstrijd (met veel spijt) aan mij voorbij laten gaan.

Ironman Frankfurt 2012

Dit was de eerste van twee Ironman distance wedstrijden dit jaar die ik met een rode pen had omcirkelt in mijn agenda. Pieken dus! De wedstrijden in het voorseizoen en verloop van de trainingen gaven mij de indicatie om hier de 10 uur grens te doorbreken. En onder de 10 uur in mijn leeftijdscategorie kan met een beetje geluk misschien wel eens een Hawaii slot opleveren... Ambitieuze doelen voor een mooie wedstrijd.

Ik was dit keer samen met Michael Dirkzwager op woensdag voor de wedstrijd afgereisd naar Frankfurt. Dat gaf ons nog tijd om een keer het parcours zwemmend, fietsend en lopend te verkennen. Deze dagen was het lekker weer in Frankfurt, een graad of 25, weinig wind, veel zon en af en toe een buitje (die mochten echter geen naam hebben). Tijdens de verkenningen van het parcours voelde ik dat hier een behoorlijke tijd mogelijk moest zijn. Snel zwemwater (met 24 graden wel een beetje warm) in een beschutte zandafgraving, een glooiend fietsparcours (met een paar kleine klimmetjes) en ook het loopparcours zag er snel uit. Ik had namelijk verwacht dat de bruggen over de Main wat hoger zouden zijn, maar dat viel mij erg mee.

De dag voor de wedstrijd om kwart voor vier uit bed om nog een licht ontbijt in het hotel te nuttigen. Nog even gauw naar de weersvoorspelling kijken. Temperatuur goed, wel aan het eind van de ochtend kans op regen en een wat aantrekkende wind naar kracht 4. Daarna nog snel naar de hotelkamer om de zwemspullen te halen. Vervolgens met de auto naar downtown Frankfurt om met een shuttlebus naar de zwemstart in het 15 km zuidelijker gelegen Langener Waldsee te rijden. 
In T1 aangekomen kreeg ik bij mijn fiets bijna een hartaanval. Ik had mijn 4 bidons met voeding in de hotelkamer laten staan. Met nog een klein uur voor de start onmogelijk om die nog in mijn bezit te krijgen. Stom, stom, stom en kon mijzelf wel voor mijn hoofd slaan. In alle jaren dat ik triathlons doe, heb ik nog nooit ook maar iets vergeten. Doe die dingen eigenlijk op routine en dat gaat al jaren dus goed.
In mijn hoofd begon het vervolgens te malen. Ik moest overschakelen naar een ander voedingsplan. Op de verzorgingsposten langs het fietsparcours werd Powerbar Isoactive uitgedeeld. Ik gebruik sinds vorig jaar Powerbar Isomax. Daar zit, afhankelijk van hoe geconcentreerd je het klaarmaakt, in mijn geval ruim 2x meer calorieën in dan Powerbar Isoactive. Dat betekende dus dat ik veel extra gels moest bij eten. Gelukkig kon ik van Michael 1 bidon (ook met Powerbar Isoactive) gebruiken. Supertop van hem want anders had ik moeten wachten tot de 1e verzorgingspost op ca. 30 km fietsen.

De zwemstart was 15 minuten na de pro's en zo'n 300 uitgelote agegroupers. Michael en ik hadden op de foto's van de zwemstart van verleden jaar al gezien dat het zaak was om goed vooraan te staan, want anders kom je als goede zwemmer helemaal vast te zitten in de Ironman wasmachine (24 graden, zonder wasmiddel & 1400 toeren centrifugeren hahaha). Dus zo gezegd, zo gedaan. Na het startschot was ik goed weg en bleef bij Michael zwemmen. Na ongeveer 300 meter voelde ik echter het krampgevoel in beide kuiten opkomen. Dat was even niet waar ik rekening mee gehouden had. Kon vervolgens niets anders doen dan mijn benen zo weinig mogelijk te gebruiken en regelmatig mijn kuiten proberen op te rekken door mijn tenen naar boven te trekken. Dit resulteerde in voor mijn gevoel trager zwemmen. Ik was dan ook enigszins verrast dat ik net onder het uur uit het water kwam. Dat was dan gelukkig een positief moment in de wedstrijd.

Eenmaal op de fiets ging het na een paar minuten al regenen. Dat had ik niet afgesproken met Weather Pro... Eerst nog een paar van die hele dikke spetters, maar al snel constante harde regenval. En uiteraard zakte de temperatuur ook naar lagere waarden. Iets wat niet in mijn voordeel is als je BMI 19 is. 
Ondertussen probeerde ik voldoende voeding tot mij te krijgen door de bidons met Isoactive en Powergels aan te pakken. Door de regen, kou en steeds meer aantrekkende wind had ik echter veel moeite om, met name, de gelverpakkingen open te krijgen. Voelde ook dat ik op het randje van te koud zat. Na een kilometer of 80 haalde ik Michael in (die had 56 minuten gezwommen). Dat gaf voor mij wel aan dat ik qua fietsen op dat moment nog goed bezig was. Aan het begin van de 2e ronde begon ik zo langzamerhand een leeg gevoel te krijgen. De heuvels in het begin van de ronde gingen moeizaam en mijn hartslag zakte alleen maar. In de loop van de 2e ronde werd het inmiddels droog, maar de schade was voor mij al aangericht. De brandstoftank was leeg. 

Aangekomen in T2 was de zon inmiddels aangenaam gaan schijnen en nam ik mijzelf voor om er met lopen het beste van te maken. Ik vreesde echter wel dat door mijn lege "brandstoftank", het lopen wel eens een onaangename exercitie zou gaan worden. Ik begon meteen met goed te drinken en gels te gebruiken. Het beste er van maken toch?
Hoewel ik de snelheid er niet echt meer in kreeg, bleef ik toch steady doorlopen. Steady genoeg om na 10:24 door de finish te gaan. Dat resulteerde in een 74e plaats in mijn agegroup. Bij lange na niet genoeg om in aanmerking te komen voor een Hawaii slot.
Gelukkig hoefde ik na de finish niet lang te wachten op Michael. Die deed vandaag wat ie moest doen en haalde de finish na 10:31. 23 minuten van zijn pr af. Knap hoor.

Tja en wat mijn tijd betreft. 10:24 is mijn 2e tijd ooit. Ik zou er tevreden mee kunnen zijn, ware het niet dat ik van te voren beter had verwacht. Te hoog ingezet? Ik denk het niet, maar de kille cijfers spreken anders. 10:24 is een heel eind verwijderd van 9:59...
Dan zit er maar 1 ding op; fouten rechtzetten in de Holland Triathlon in Almere. Deze week goed herstellen en volgende week zo langzamerhand opbouwen naar 8 september. Vorig jaar ging Challenge Roth ook niet helemaal goed en zette ik een puike wedstrijd neer in Almere. Dus dit jaar wat mij betreft hetzelfde recept.

NK MD Triathlon Nieuwkoop 2012

DNS :-(

Ironman 70.3 Mallorca 2012

De tweede uitgave en ook mijn tweede deelname aan deze 1/2 triathlon op mijn favoriete vakantielokatie Mallorca. Ook nu zat ik samen met Marion, Iris en Stijn twee weken voor de wedstrijd op Mallorca. Dit jaar waren ook Jan Fhijnbeen en Corinne plus Corine Nelen van de partij.

De eerste week stond wat meer in het teken van de familie met wat tripjes naar het zee aquarium en een dagje shoppen voor de dames in Palma de Mallorca. Toch in deze week aardig wat uren kunnen draaien door veel trainingen in de hele vroege ochtend gedaan te hebben. Met dank aan Corine voor het meeslepen van mij naar het zwembad en de vroege looptrainingen en Jan & Corine voor de vele fietsuren. Na die eerste week moesten Marion, Iris, Stijn en Corinne (van Jan) weer terug naar huis. Het eerste gedeelte van de tweede week nog veel uren gedraaid om in het 2e gedeelte van deze week toe te werken naar de wedstrijd.

De wedstrijddag zelf begon al heel vroeg met de wekker van half zes. Dit omdat Corine bij de profs startte en die gingen als eerste startserie om acht uur van start. De start van Jan en ik was pas om tien over negen. Dat gaf ons de gelegenheid om het volledige zwemgedeelte van de profs te kunnen volgen. Aan de zwemtijden zag ik dat het parcours wat trager/langer dan verleden jaar was. De profs onder aanvoering van Michael Raelert zwommen ruim 2 minuten minder snel dan verleden jaar en ik zag Corine met een tijd net onder de 31 minuten pas uit het water komen. Dat gaf mij al het vermoeden dat mijn 29:34 van verleden jaar moeilijk ging worden.

Op de eerste startlijn van mijn agegroup ging ik dus precies om tien over negen van start. Ik bleef vooraan met de kopgroep zwemmen en al voor het 1e keerpunt haalde ik de de schoolslagzwemmers van de tien minuten eerder gestarte agegroup in. Die waren prima te herkennen aan hun oranje badmutsen. Op de weg terug haalde ik zelfs deelnemers van de 20 minuten eerder gestarte agegroup (groene badmutsen) in. Na lekker doorgezommen te hebben kwam ik na 31:21 het strand oplopen. Bijna twee minuten minder snel dan verleden jaar...

Na een lange wissel (door de grote afstand die er overbrugd moest worden naar en door de wisselzone) begon ik aan het fietsen. Ik voelde veel macht in de benen. Waar ik de klim naar de Col de Femenia (7,5 kilometer a 5,5 %)  in de weken hiervoor tussen de 37 en 40 minuten fietste, ging deze klim nu in wedstrijdtempo in 24 minuten. De afdaling en de laatste 35 kilometer terug naar Alcudia gingen ook uitstekend. En aldus parkeerde ik mijn fiets na 2:36 in de wisselzone.

Tijdens het lopen was de temperatuur inmiddels aan het stijgen naar 28 tot 30 graden, veel drinken dus. Met lopen wilde ik een serieuze klap erop geven, maar toch ook weer niet kapot gaan door de warme omstandigheden. Bijna de helft van het loopparcours (3 ronden) was een heen en weer stuk en daar kwam ik Corine 2 keer tegen. Via tweemaal de high five probeerde ik (of wij) elkaars moraal wat omhoog te brengen/houden. Via 1:38 op de 21,1 kilometer ging ik over de finish. De totaaltijd was 4:55 en daarmee was ik 11 minuten sneller dan de editie van 2011. Helemaal niet gek en tevreden dus.

Corine had haar profdebuut in het Ironman circuit gemaakt en eindigde als 13e bij de dames professionals. Jan (met helaas veel last van plantaire fasciitis) wist via wat slim afsnijden van het loopparcours toch "reglementair" te finishen. Hij liep daarmee de 2e looptijd, net achter Michael Raelert ;-)

Volgende stop voor mij is over 3 weken (inmiddels bijna 2 weken) het NK MD Triathlon in Nieuwkoop. Maar de volgende echte serieuze race komt op 8 juli, namelijk Ironman Frankfurt. Het seizoen 2012 is begonnen!

ATC Zwemloop

Weinig wedstrijden tot dusver op het programma, dus veel zin om eens een klein uurtje te knallen. Nadeel van de ATC zwemloop, is dat deze wedstrijd laat in de middag is. Mijn startserie ging pas om 16:45 van start. Gelukkig had ik de avond ervoor mijn fietstraining wat in moeten korten omdat het te vroeg donker werd, dus had ik een goed excuus om 's ochtends nog even kort te gaan fietsen.

In mijn baan zaten allemaal snelle zwemmers, dus ik besloot de meesten bij de start maar voor te laten gaan. De eerste 50m voelde alsof ik enorm moest inhouden en vroeg mijzelf heel even af of ik niet mijn voorganger voorbij moest gaan. Gelukkig maar niet gedaan want na 100m raakte ik het contact met zijn benen kwijt. Randy Hendriks bleef nog 100 a 150m in mijn benen hangen, maar daarna moest ik het helemaal zelf doen. Na 14:36 tikte ik na 1000m aan. Prima tijd voor mijn doen, in jaren niet zo snel meer gezwommen.

Na een trage wissel, door het aandoen van sokken, ging ik van start met lopen. De eerste kilometer voelt bij het lopen in een zwemloop heel bijzonder aan, net alsof je benen "disconnected" zijn van de rest van je lichaam. Tijdens die eerste kilometer haalde Randy mij intussen in en lag ik 6e in de wedstrijd. Na de 1e van 4 ronden zag ik dat ik ruim onder de 10 minuten per ronde liep. Wow dat voelde goed! De andere 3 ronden gingen net zo snel en de laatste zelfs nog iets vlotter zodat ik 38:02 op 10km liep en als 6e met eindtijd 54:22 binnenkwam. Moet wel gezegd worden dat deze 10km ietsje minder qua afstand was, volgens de GPS gebruikers 9,5km en volgens de afstandmeten.nl gebruikers 9,8km.

Foto  Paolo Polla

Super tevreden met het eindresultaat. Hoewel van te voren wel zo'n beetje verwacht dat ik dat zou moeten kunnen, moet je altijd maar afwachten of je het ook echt kan waarmaken. In ieder geval deze winter (en begin voorjaar) duidelijk stappen vooruit gezet richting de grote doelen van dit jaar. Dat zijn namelijk Ironman Frankfurt op 8 juli en de Holland Triathlon Almere op 8 september. Maar eerst nog een andere mooie wedstrijd in het vooruitzicht, namelijk 12 mei Ironman 70.3 Mallorca. Daar voorafgaand nog 2 weken trainen op Mallorca, dus mooie vooruitzichten aan het einde van de maand april en begin mei.