1/1 Triathlon Almere

Dit jaar was Almere een weekend lang triathlon vertier met op zaterdag de Classic Long Distance en op zondag het WK Long Distance. Beide afstanden vereisen de nodige trainingsuren en als ik toch zo veel aan het trainen ben, kan ik net zo goed voor de Classic Long Distance kiezen, was mijn gedachte afgelopen winter. En zeg nou zelf, de Classic Long Distance is toch veel cooler ;-

Anyway, dit seizoen dus onder Chris Brands zijn schema's naar het sportieve hoogtepunt van dit jaar toegewerkt. De laatste weken gaven de traingen voldoende indicatie dat het wel eens heel goed kon gaan. Twee weken voor de wedstrijd hadden we een Nieuwzeelander genaamd Michael Kelly te gast. Deze jongen kwam speciaal voor het WK naar Almere toe. In de loop van de komende dagen zal ik hier een speciaal stukje voor bloggen.

Overigens had ik 1,5 week voor de wedstrijd het 1e kootje van mijn linker middelvinger uit de kom. Was tijdens een zwemtraining in het zwembad achter op iemand gezwommen en aldus geschiedde... Gelukkig ging het herstel vlot en kon ik toch zonder spalkje aan de start verschijnen.

Dan de dag van de wedstrijd zelf. Traditiegetrouw weer slecht geslapen voor de wedstrijd. Overkomt me bij alle lange afstanden. Gelukkig de dagen ervoor wel goed geslapen, dus top fit stond ik aan de start. Sinds vrijdag was het weer omgeslagen naar zonnig weer. Of dat nou echt een voordeel zou zijn?


Het zwemmen was degelijk en zodoende stond ik na 1:03 aan de wal. Ik had eigenlijk een tijd van onder 1 uur ingedachte, maar kennelijk is het zwemmen in het Gooimeer tijdens de triathlon niet supersnel. Een rustige wissel om nog een gel weg te werken, om zo op pad te gaan voor 180 zonnige kilometers door de polders rond Almere.

Buiten dat het zonnig was, stond er ook geen overdreven harde wind. Ook weer traditiegetrouw is de wind de eerste ronde nog wel rustig, om daarna naar een kracht 3 a 4 door te zetten. Kon dat ook goed in mijn rondetijden terugzien. Elke ronde kwam er zo'n 2 minuten bij. Na geheel volgens gepland schema 5:16 gereden te hebben, begon de zwaarste beproeving van vandaag; de marathon. Het zonnige zomerweer maakt dat dan extra zwaar.



De laatste jaren werd ik in de laatste 14km gedwongen om te wandelen. Was dit jaar vastbesloten dat ik de hele marathon zou blijven doorlopen. Ik had dit jaar gepland elke ronde 3 gels te gebruiken en ook bij alle posten bekertjes water aan te pakken. De laatste ronde viel dat weer niet mee, maar ik bleef mezelf pushen om maar te blijven doorlopen. Om maar eens met Johan zijn woorden te spreken; snot voor de ogen, poorten van de hel gezien, bakoven, ondraaglijke pijnen en afgestorven benen. De rondetijden liepen wel wat op, maar na 10:38:42 stond ik weer in de havenkom. Vier en dertig minuten sneller dan mijn vorige PR van verleden jaar. Tijdens mijn eerste jaar trainen onder de schema's van Chris had ik wel eens wat moeite met de inspanningen van bepaalde wedstrijden (vooral in de winter en voorjaar wel eens wat te hoog dus) juist uit te voeren. Dat was meer mijn eigen gewenning aan het trainen onder schema's. Maar kan niet anders concluderen dat Almere 2008 gewoon heel goed gepiekt was en dat is ook zeker de verdienste van Chris.



Een halve minuut na de finsish werd de inspanning van de afgelopen toch iets te veel en zo gooide ik de restanten (een mengeling van water en Powergels) van mijn maag op de boulevard van Almere haven. Dat was meteen het sein voor EHBO'ers om mij op een bed in de eerste hulp tent te leggen. Ik wist echter van mijzelf dat ik weer snel in orde zou zijn en na een bekertje bouillon was het tijd om mijn finisher t-shirt en alle andere spullen (wetsuit, fietschoenen, fiets etc) weer bij elkaar te zoeken.



Zoals je kan zien op onderstaande HF curve van de wedstrijd, is dat tijdens het lopen de HF langzaam minder wordt. Bij een goed ingedeelde race moet deze HF curve juist gelijkmatig (aan het einde zelfs wat oplopend) zijn, dus daar zit voor een eventuele volgende deelname nog absoluut ruimte voor verbetering.



Marion haar vader had thuis een paar lekkere bakken met nassi en toevoegingen gehaald, zodat ook mijn kwelgeesten Herman, Johan, Maikel & Michael nog een hapje konden eten. Mannen, bedankt voor de support. Volgend jaar ga ik, net als Crissie Wellington, het hele loopparcours met een grote grijns afleggen ;-)



En dan de hamvraag: Volgend jaar weer? Dat zien we dit najaar wel weer. Eerst maar eens vrouwlief vriendelijk aankijken en wasje wegwerken....