Triathlon Almere 2011

Na het debacle van Challenge Roth had ik mijn pijlen gericht op een goed resultaat in mijn hometown Almere. De ingelaste testwedstrijd begin augustus in Leiderdorp gaf mij voldoende vertrouwen voor een goede afloop in Almere (zie vorige post). Het enige wat in de aanloop naar deze wedstrijd wat tegen zat, was de weersvoorspelling. Veel wind en regen stonden op het menu, niet de ingrediënten voor een hele snelle tijd.
Op de wedstrijdbriefing werd ook nog eens fijntjes uitgelegd dat het loopparcours de afgelopen jaren aan de korte kant was en dat er een extra lus toegevoegd was. Op zich natuurlijk prima dat de afstand klopt, want een marathon hoort gewoon 42,2km te zijn. Maar wel jammer dat je looptijd minder goed kan vergelijken met die van de afgelopen jaren.

Dan de wedstrijd zelf. Door de harde wind van de dagen voor de wedstrijd en de ochtend zelf, stond er een behoorlijke golfslag in het Gooimeer. Het zwemmen gaat dan al wat moeizamer en de orientatie, om via de kortste route de boeien te ronden, wordt dan ook een stuk belangrijker. Na 1:04 kroop ik op de steiger van de Pannekoekenboot in Almere Haven. Dat viel mij behoorlijk tegen, ik ging toch weg voor een tijd onder het uur en dan is 4 minuten erboven toch een aardig stukje tijdverlies. In de einduitslag zag ik sowieso dat er dit jaar door de zware omstandigheden een stuk minder snel gezwommen, dus achteraf viel mijn tijd nog wel mee. Positief was wel dat ik totaal geen last van kramp had. Lang leve de adviezen van Guido Vroemen en mijn trainer Lars Karmelk.

Met fietsen was ik vastbesloten om er een flinke snok aan te geven. En ondanks de steeds harder waaiende wind wist ik via rondes van 1:37, 1:38 en 1:45 een totaaltijd van 5:01 te fietsen. Wow, een kwartier sneller dan vorig jaar! Dat voelde goed. Ongetwijfeld het resultaat van het kraft/ausdauer principe waar Lars Karmelk dit seizoen zo op gehamerd heeft.

Bij de eerste loop-passage van het stadion zag ik 6:14 op de raceklok staan. Dat bood nog steeds mogelijkheden voor een hele snelle tijd. De eerste 2 rondes heb ik puur op hartslag gelopen en dat waren rondes van 1:15 en 1:19. Ik voelde mij mentaal steeds sterker worden gedurende het lopen en de laatste ronde heb ik er alles uitgeperst wat er nog inzat. Ondanks de fikse regenbuien ging de laatste ronde in 1:20 en kwam ik dus via een marathon van 3:55 na 10:09:35 over de finishlijn. Slechts 5 minuten verval tussen de 1e en 3e ronde!

Tjemig, wat was ik hier blij mee. 20 minuten van mijn snelste tijd van vorig jaar gehaald onder nog mindere omstandigheden. En ook nog eens een loopparcours wat volgens mij berekeningen 1,2km langer was dan verleden jaar. Een dag later ging de rekenmeester in mij al weer zoeken naar mogelijke tijdwinst voor het komende seizoen. En hoe had Challenge Roth kunnen aflopen zonder kramp? Tja, dat zal ik nooit weten en ik moet er ook niet over zeuren, want dit was gewoon top.

Mijn "trainerswissel" in oktober verleden jaar naar Lars Karmelk Sportbegeleiding heeft gebracht wat ik er van verwacht had. En ik moet het nog even exact controleren, maar volgens mij met minder uren training dan de jaren hiervoor. Vooral de rustige duurtraingen in de winter en de specifieke kraft/ausdauer trainingen in de wedstrijdperiodes hebben mijn nivo een aardige boost gegeven. En ik zie nog ruimte genoeg om volgend jaar wat stappen vooruit te gaan maken!

Maar eerst de komende weken eens aan andere zaken dan triathlon denken, dat heeft mijn gezin wel verdiend.

Met dank voor de foto's van Paolo Polla en van mijn broer Johan, die zelfs tijdens de zware regenbuien maar bleef door fotograferen. Hij is zelfs na afloop gewoon weer naar Heerhugowaard terug gefietst. Bikkel.

MD Triathlon Leiderdorp

Om de kater van Roth weg te spoelen en wat fieldtesting te doen met wat voedingtweaks, had Lars mij aangeraden om voor Almere nog ergens een 1/2 triathlon te gaan doen. Volgens de kalender kwamen daar 2 voor in aanmerking. Of het Belgisch Kampioenschap 1/2 triathlon in Eupen of de MD triathlon van Leiderdorp. Omdat Leiderdorp slechts 3 kwartier rijden van Almere ligt, was de keuze snel gemaakt. Dat ik daar later een klein beetje spijt van kreeg, blijkt later in deze post wel.

Ik heb zo'n 1,5 week na Roth toch weer aardig de trainingen kunnen oppakken en had zelfs veel zin in deze wedstrijd. Op aanraden van bondarts/bondscoach long distance Guido Vroemen begonnen met spierversterkende oefeningen voor mijn kuitspieren en het slikken van mineraalsupplementen. Ook op 2 zaterdagen wat stevige zwemtrainingen in het Gooimeer gedaan om te kijken of bovenstaande al verbetering bood. Ben ook weer begonnen met het voor de wedstrijd nuttigen van een gel met water. In Ironman Klagenfurt van 2010 had ik dat namelijk ook gedaan en dat is dan ook de enige long distance triathlon (of triathlon met een zwemparcours langer dan 3km) van de afgelopen 5 jaar waar ik geen kramp tijdens het zwemmen had.

De weersvoorspelling voor vandaag zag er op voorhand aardig uit, droog maar een harde wind. Geen probleem dus. Helaas begon het voor de start al een beetje te druppen en tijdens het zwemmen begon het zowaar serieus te regenen.

Het zwemmen in het kanaal ging bijzonder lekker en ik kon vlot doorzwemmen. In krap 38 minuten kroop ik de wal op en na een wat trage wissel door de onhandige opstelling van mijn fiets aan het geïmproviseerde hek begon ik aan het fietsgedeelte (4 rondes ten Noorden van Leiderdorp).

Eerste stuk ging over mooi asfalt langs de A4 in noordelijke richting met een harde wind in de rug. Ik probeerde de hartslag niet te hoog laten worden en voelde mij prima. In het meest noordelijke gedeelte gaat het parcours door Roelofsarendsveen en daar kreeg ik het eerste stuk slecht wegdek voor mijn kiezen. Een soort van geulen over de breedte van het wegdek wat sowieso al in een slechte staat verkeerde. Niet lekker als je daar met een stijf carbon tt-frame en dito stijve wielen met banden opgepompt tot 9 bar overheen moet. Het slechtste stuk wegdek moest echter nog komen. Aan het eind van de ronde wordt je een klinkerpad van ongeveer 1,5 km opgestuurd. Dit was behoorlijk schrikken want alles trilde en ik had het gevoel dat er van alles kapot zou gaan. Tjemig wat baalde ik als een stekker want ik ben gewoon zuinig op mijn spullen. Het ergste was nog wel dat ik hier nog 3 keer overheen moest. Ik begreep nu dan ook wel waarom de (fiets)tijden in deze triathlon niet bijzonder snel zijn....
Ik wilde echter perse deze wedstrijd met een goed gevoel eindigen, dus maar accepteren dat het fietsen vandaag maar een tikkie minder qua tijd zou worden. Uiteindelijk 2:15 over de 78km gereden.

Lopen moest vandaag het beste onderdeel worden, dus ik was vast besloten om hier mijn best op te gaan doen. Van te voren bepaald dat ik elke ronde (van de 4) 1 gel zou gebruiken bij de waterpost halverwege de ronde. Zo gezegd, zo gedaan en aldus liep ik een lekker tempo van rond de 4:50 min/km. Dat is wel een stukje sneller dan mijn Ironman tempo wat ik voor Roth in gedachte had (en voor Almere in gedachte heb), maar het voelde goed dus ik bleef gewoon doorlopen. Ik liep nog een ronde met 2e dame Corine Nelen mee, maar met het ingaan van de 3e ronde liet ik haar maar gaan omdat mijn hartslag net ff een paar slagen daar te hoog voor ging. Ik wilde 3 weken voor Almere hier vertrouwen opdoen en vooral geen overbodige spierschade oplopen. Via een hele mooie 1:42 liep ik naar een totaaltijd van 4:41. Dik tevreden over de prestatie overall, maar vooral over het lopen. Die neem ik qua moraal mooi mee naar Almere :-).